بررسی اشتباهات بزرگ کاپیتان آمریکا در Brave New World

اسپویلر آلرت

آخرین فیلم استودیوهای مارول Captain America: Brave New World در آخر هفته گذشته به سالن‌های نمایش رسید، و اگرچه فیلم در آغاز فروش بلیط عملکرد قابل قبولی داشت، اما از سوی منتقدان و مخاطبان بازخوردهای متفاوتی دریافت کرد. با امتیاز تایید 51٪ از منتقدان در Rotten Tomatoes و نمره B- CinemaScore از سوی مخاطبان، اولین حضور سینمایی سم ویلسون به عنوان کاپیتان آمریکا جدید، همان‌طور که انتظار می‌رفت، موفق نبوده است.

Captain America: Brave New World بدون نکات مثبت خود نیست. آنتونی مک‌کی بازیگری بیش از توانا است که کارنامه او، چه در داخل و چه در خارج از دنیای سینمایی مارول، گواهی بر چندوجهی بودن و مهارت او در بازیگری است. مک‌کی تمام تلاش خود را می‌کند تا فیلم را به خوبی جلو ببرد و بی‌شک دارای کاریزما و حضوری فرماندهانه روی صفحه نمایش است تا وارث میراث پس از کریس ایوانز در دوره 2011-2019 باشد. اما کاستی‌های معمولی ساخت فیلم‌های فرنچایز مدرن، از جمله بی‌تصمیمی استودیوها و فیلمنامه ضعیف، باعث شدند تا استعدادهای مک‌کی به طور کامل به کار گرفته نشود. افزون بر این، اصلی‌ترین جنبه کمپین بازاریابی فیلم سرانجام به بزرگ‌ترین اشتباه کل فیلم تبدیل شد.

اسپویلر آلرت

نقطه فروش اصلی در کمپین بازاریابی Captain America: Brave New World نه بر اساس ظاهر سم ویلسون به عنوان کاپیتان آمریکا، بلکه بر مبنای ضدقهرمان خاصی است که با او روبرو می‌شود: رئیس جمهور Thaddeus “Thunderbolt” Ross، که در نهایت به Red Hulk تبدیل می‌شود. Harrison Ford در نقش شخصیتی که پیش‌تر توسط مرحوم William Hurt به تصویر کشیده شده بود، ظاهر می‌شود؛ کسی که مانند مک‌کی، نهایت تلاش خود را با متریال ضعیفی ارائه داد.

استودیوهای مارول اساساً Captain America: Brave New World را به عنوان فیلمی درباره مقابله کاپ با Red Hulk بازاریابی کردند. به هر حال، اولین پوستر منتشرشده برای فیلم، سپر نمادین Vibranium را که به‌قدرت در دستان Red Hulk قرار دارد به نمایش می‌گذاشت. هر تریلر و تبلیغ تلویزیونی به طور برجسته Red Hulk را نشان داده است، به ویژه با تأکید بر حضور Harrison Ford، یکی از معروف‌ترین ستارگان سینمایی هالیوود، در این نقش. اگرچه قابل درک است که استودیوهای مارول آن جنبه را برجسته کردند، اما این تصمیم بازاریابی در نهایت تمام تنش دراماتیک فیلم را از بین برد. دلیل فقدان تنش، این است که حضور Red Hulk بر روی صفحه نمایش منحصراً در اوج فیلم به نمایش گذاشته شده است.

تضاد مرکزی که Captain America: Brave New World را پیش می‌برد میان Sam Wilson و رئیس جمهور Ross قرار دارد. با توجه به تاریخچه پرتلاطم این دو که در رویدادهای Captain America: Civil War و Avengers: Infinity War مشاهده شده است، به طور طبیعی بار داستانی این گذشته‌ها به Brave New World منتقل می‌شود. فیلم در اولین برخورد آن‌ها، همانگونه که در تریلر اولیه نشان داده شده، به سختی به این نکته می‌پردازد. افزون بر این، تریلرها اکثر تضادهای فیلم را لو می‌دهند و خود فیلم ظهور Red Hulk را به عنوان افشای حماسی ارائه می‌دهد، در حالی که مخاطبان از قبل از اجبار وقوع آن آگاه بودند، چرا که این رویارویی در قلب تمام مطالب تبلیغاتی قرار داشت.

یک دنباله پنهانی برای The Incredible Hulk بود تا برای کاپیتان آمریکای استیو راجرز. 

Captain America: Brave New World فیلم 35ام در MCU و چهارمین فیلم از سری Captain America است. مطمئناً این اثر برای شروع دورانی جدید در MCU طراحی شده است، چرا که سم ویلسون رسماً سپری را که استیو راجرز به شکلی نمادین به او ابلاغ کرده بود در Avengers: Endgame به عهده گرفته است؛ بنابراین، تا حدی، این فیلم می‌توان آن را به عنوان یک راه‌اندازی نرم برای کاپیتان آمریکا دانست. هواداران از طریق سریال Disney+ The Falcon and The Winter Soldier فرصت دیدن سفر سم در پذیرش این نقش را داشتند، به همین دلیل ساخت یک فیلم مستقل برای او افزوده‌ای دلپذیر به Multiverse Saga جاری شد که به‌شدت به یک رهبر قوی برای فهرست جدید Avengers نیازمند است.

متأسفانه، Captain America: Brave New World سبک توسعه بیشتر شخصیت سم ویلسون را به جز ارائه چند صحنه اکشن استاندارد که به نوعی کمتر هیجان‌انگیز و سینمایی به نظر می‌رسند نسبت به آنچه در The Falcon and The Winter Soldier دیده شده بود، ندارد. هرگونه رشد احتمالی داستانی که سم باید در اولین فیلم انفرادی خود به عنوان کاپیتان تجربه می‌کرد، زیر سایه ضعیف‌ترین ساختار دنیای سینمایی و خدمات هواداری موجود در MCU قرار گرفته است. و متأسفانه، بخش عمده‌ای از این مشکل مربوط به نکات مشخصی است که در فیلم 2008 The Incredible Hulk معرفی شده بودند.

بله، The Incredible Hulk, فیلم به کارگردانی Louis Letterier که ادوارد نورتون در نقش دکتر بروس بنر را بازی کرد، برای اولین بار در 17 سال گذشته (نه اگر حضور Thunderbolt Ross در Captain America: Civil War را در نظر بگیریم) به صراحت در MCU ذکر می‌شود. Captain America: Brave New World نه تنها Thunderbolt Ross را به تصویر می‌کشد، بلکه بازگشت دو شخصیتی که از زمان The Incredible Hulk: غایب بودند را نیز شامل می‌شود: Betty Ross (Liv Tyler) که تنها در صحنه پایانی فیلم به طور مختصر ظاهر می‌شود، و Samuel Sterns/The Leader (Tim Blake Nelson). در نهایت، Samuel Sterns به عنوان ضدقهرمان واقعی فیلم عمل می‌کند و حضور او در کنار طبیعت کم‌اثر Red Hulk، شاید بزرگ‌ترین مشکلی باشد که فیلم را آزار می‌دهد و نشان‌دهنده ضعف‌های روایتی بزرگ MCU در دوران پس از Endgame است.

Sam Wilson نادیده گرفته شده

با استناد بخش عمده‌ای از تضاد روایتی Captain America: Brave New World به نکات حل نشده در یکی از کمتر به‌یادماندنی‌ترین فیلم‌های MCU، کارگردان جولیا اوناه به همراه هم‌نویسندگان صحنه‌نامه‌اش؛ راب ادواردز، مالکوم اسپلمان، دالان ماسون و پیتر گلنز، داستانی را ارائه می‌دهند که بیشتر نگران ساختار گسترده دنیای سینمایی و خدمات هواداری است تا توسعه عمیق شخصیت Sam Wilson. به جز صحنه‌های اکشن مرسوم، تجربیات نزدیک به مرگ و معضل‌های سیاسی قابل پیش‌بینی که او در طول فیلم متحمل می‌شود، هیچ چالش معناداری برای Sam Wilson ایجاد نمی‌شود. در حالی که برخی از مدافعان فیلم ممکن است ادعا کنند که توسعه شخصیت سم قبلاً در The Falcon and The Winter Soldier انجام شده، این دفاع ناکافی است، زیرا خود سم اذعان می‌کند که از اتفاقات آن سری سه سال گذشته است و این فیلم باید به عنوان لحظه محوری برای رشد شخصیت او عمل می‌کرد. البته، سم مقداری تنش روایتی در مواجهه با خطراتی که Joaquin Torres (Danny Ramirez) و Isaiah Bradley (Carl Lumbly) تجربه می‌کنند، تحمل می‌کند، اما داستان‌های آن شخصیت‌ها در فیلم به اندازه کافی پرداخته نشده تا تأثیر معناداری برجای گذارد.

در هر دو فیلم Captain America: The Winter Soldier و Captain America: Civil War، استیو راجرز با چالش‌هایی در خصوص فلسفه‌های سیاسی و باورهای شخصی مواجه می‌شود که واقعاً او را به هسته وجودش می‌شکند. در هر دو این آثار، شاهد انتخاب‌هایی هستیم که او اتخاذ می‌کند و چگونگی تأثیر آن‌ها بر جایگاهش در میان Avengers و فضای سیاسی آن دوران. در Thor: Ragnarok، اگرچه اضافه شدن Bruce Banner/Hulk (Mark Ruffalo) در کنار Thor (Chris Hemsworth) به‌شدت در مطالب تبلیغاتی ترویج شده بود و می‌توان آن را به عنوان خدمات هواداری دانست، اما فیلم صرفاً به جذابیت Hulk تکیه نکرد بلکه از حضور او برای شکل‌دهی به رشد شخصیت Thor و بالعکس استفاده کرد. این فیلم‌ها داستان‌هایی را روایت می‌کردند که به رشد شخصیت‌ها خدمت می‌کردند، در حالی که Captain America: Brave New World از Sam Wilson به عنوان ابزاری برای خدمت به روایت آینده MCU استفاده کرده و در عین حال هرگونه توسعه معناداری برای خود سم فراهم نکرد.

یک فیلم MCU با حالت گذار به فاز جدید

در نهایت، Captain America: Brave New World نتوانست هیجان لازم را برای روایت ادامه‌دار MCU برانگیزد، که این امر ناامیدکننده است با توجه به این که Avengers: Doomsday و Avengers: Secret Wars زودتر از آنچه تصور می‌کردیم در راهند. با داشتن داستانی کم‌جذبه که بیشتر نگران تحقق ساختار دنیایی Kevin Feige است تا هرگونه پیشرفت مشخص در شخصیت‌ها و همچنین با افشای زودهنگام نکات از طریق تمرکز بازاریابی فیلم بر Red Hulk، این فیلم یکی دیگر از ورودی‌های ناامیدکننده در دوران پس از Endgame است.

بزرگ‌ترین نقطه ضعف نتیجه نهایی بی‌جوش این فیلم این است که همیشه اولین فیلم سینمایی مستقل Sam Wilson به عنوان کاپیتان آمریکا خواهد بود. زمانی که Anthony Mackie برای اولین بار در Captain America: The Winter Soldier، 11 سال پیش معرفی شد، کاریزمای مغناطیسی و حضور برجسته او بر روی صفحه نمایش افزودنی طراوت‌بخش به MCU بود. لحظه‌ای که پیرمرد Steve Rogers سپر را در پایان Avengers: Endgame به سم سپرد، به یکی از لحظات نمادین در تاریخ فیلم‌های ابرقهرمانی تبدیل شد. متأسفانه، Captain America: Brave New World وسیله‌ای ضعیف برای سرخطی است و Mackie سزاوار چیزی بسیار بهتر از این می‌باشد.