نقد و بررسی کمیک مارول : Doctor Doom & Rocket Raccoon #1

این دو بعید با هم همکاری می‌کنند، اما نه بدون ارتباط نادرست، شیطنت و احترام متقابل شگفت‌انگیز در Doctor Doom & Rocket Raccoon #1 — نوشته جی. مایکل استراچینسکی، مدادی توسط ویل رابسون و روی جلد توسط گری فرانک.

دکتر دوم در کمین این قلعه لتونیایی است و با مشکلی دست و پنجه نرم می کند که به نظر نمی رسد حل کند و حتی با وجود اینکه توسط Doom Bots خود احاطه شده است، هرگز تنها به نظر نمی رسد. سپس ناگهان جواب گرفتاری های او می رسد. فقط خوانندگان انتظار دارند که دکتر دووم، ابر نابغه بزرگ، به سراغ چه کسی برود - موشک راکون؟! پس از شوک اولیه و سردرگمی در مورد این جفت شدن، و کمی سرگرمی بین این دو شخصیت بزرگ، نیاز دکتر دووم به راکت بسیار حس می‌شود. احترام به یکدیگر زمانی شکل می گیرد که آن دو در حال پاسخ دادن به بزرگترین سوال زندگی هستند.

کبریت ساخته شده در لتونی

Doctor Doom به کمک نیاز دارد

هسته اصلی این تک شات واقعاً این جفت عالی است. در فضاهایی که این دو نمی توانند بیشتر از هم متفاوت باشند، لذت زیادی وجود دارد. آنها از جهان های مختلفی هستند و ممکن است به زبان های مختلفی صحبت کنند، حداقل از نظر واژگان منحصر به فرد و نحوه صحبت کردنشان. این منجر به لحظات واقعاً فوق‌العاده‌ای می‌شود مانند نسخه خودشان از "Who's On First" در حالی که سعی می‌کنند به مشکلی که در دست دارند برسند. اما دلایل زیادی نیز وجود دارد که این دو به خوبی با هم کار می کنند. آنها هر دو فوق العاده باهوش هستند و ارزش استفاده از هوش خود را برای انجام کارهای بزرگ و دستیابی به غیرممکن ها دارند. دستور پخت این دو شخصیت واقعاً شایسته دست دادن پل هالیوود است.

یک رفت و برگشت سرگرم کننده کافی نیست

این می توانست از آباژورها و فانوس های بیشتری استفاده کند

در سرتاسر شماره، ویراستار و ویرایشگر این کمیک با زمینه مفیدی صحبت می کنند. اما آنها همچنین با یکدیگر صحبت می کنند و در مورد اینکه چقدر زمینه بیش از حد است و چقدر ریاضی بیش از حد ریاضی در توضیح ماهیت جاه طلبانه طرح دکتر Doom است، بحث می کنند. این جلو و عقب سرگرم کننده است، حتی مناسب است، اما لزوماً احساس نمی شود که نگه داشته شود. اگر از این دستگاه برای سرگرم کردن بیشتر در مقیاس حماسی داستان در دست استفاده می شد یا اینکه چگونه برخی از علم و حرف های فناورانه احساس راحتی می کردند، می توانست بهتر کار کند. مانند اینکه راکت متوجه می‌شود اگر به جای «صفر» به «منهای یک» ضربه بزند، می‌تواند ماشین زمان Doctor Doom را به پیش از انفجار بزرگ بازگرداند. یا اینکه چگونه به مکانی عاری از زمان سفر می کنند... جایی که پس از آن باید منتظر اتفاقی باشند. در این مرحله، خوانندگان مطمئناً مایلند که ناباوری خود را برای چنین چیزهایی متوقف کنند. در حالی که مسخره کردن آنها لزوماً آنها را بهتر نمی کرد، اگر اصلاً می خواهید مداخله کنید، اگر استفاده از آن کاملاً ضروری باشد بسیار خوشایند خواهد بود.

Doctor Doom برای حصارها تاب می خورد

و موشک راکون خفاش را می سازد

بسیاری از ایده های بزرگ و عظیم در اینجا وجود دارد. این یک فرض هیجان انگیز و جالب را ایجاد می کند. دکتر دوم می خواهد بفهمد چرا جهان هستی وجود دارد و به طور خاص، چرا زندگی او این همه درد را برای مردم به همراه داشته است. این یک داستان علمی تخیلی وجودی و با مفهوم بالا است - ماشین زمانی ایجاد کنید که می تواند به قبل از انفجار بزرگ سفر کند و ببیند آیا می تواند چیزی را از لحظه خلقت به دست آورد یا خیر. این یک نوع داستان پرخطر و بالقوه با پاداش است. آیا پاسخی که Doom می‌گیرد رضایت‌بخش خواهد بود؟ مطمئناً همان سؤال را برای خواننده تکرار می کند. و این سوالی است که هر طرفدار خودش باید تصمیم بگیرد. اما مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد، این یک لحظه بسیار قابل ربط با این شخصیت‌های اصلی است و به لطف نوشته‌های عالی به وجود می‌آید.

کمتر و بیشتر

یک مسئله، مقدار کامل زمان است

به طور کلی، این یک موضوع جذاب و جذاب است. گاهی اوقات، با توجه به مقیاسی که این داستان در آن اجرا می شود، احساس می شود که می توانست از زمان بیشتری بهره مند شود. خیلی خوب بود که اصطکاک بیشتری بین این دو شخصیت می دیدیم و از آنها می خواستیم اختلافات خود را در طول یک یا دو موضوع حل کنند. آنها می توانستند دور هم جمع شوند و در میانه با درک بهتری از دیدگاه های مختلف خود ملاقات کنند. اما همچنین به نظر می رسد که این پایان و ایده ای که مطرح می کند، در مدت زمان طولانی تری موثر نخواهد بود. به نظر می رسید که این شماره واحد واقعاً زمان مناسبی را در اختیار خوانندگان قرار می دهد تا انتظارات درستی از این قطعنامه ایجاد کنند. ممکن است این همه آن چیزی نباشد که طرفداران از این جفت شدن و این داستان می خواهند، اما همیشه بهتر است که خوانندگان را به جای جایگزین، بیشتر بخواهند.