10 بدترین تصمیم گرفته شده توسط دنیای مرد عنکبوتی سونی

با وجود پتانسیل، Sony’s Spider-Man Universe گرفتار تصمیمات مشکوکی بود که مخاطبان را بیگانه می کرد و موفقیت آن را تضعیف می کرد. از سوء استفاده از شخصیت‌های مارول گرفته تا فرصت‌های از دست رفته، این گام‌های اشتباه مفهومی امیدوارکننده را به داستان هشداردهنده‌ای از ساخت جهان سینمایی تبدیل کرد. در حالی که ایده گسترش دنیای مرد عنکبوتی روی کاغذ هیجان‌انگیز به نظر می‌رسید، اجرای آن چیزهای زیادی را به همراه داشت. این منجر به یک روایت شکسته و ناامیدی گسترده شد که در نهایت منجر به نتیجه گیری SSU شد.

دنیای مرد عنکبوتی سونی با تمرکز بر فهرست گسترده‌ای از شروران و متحدان مرد عنکبوتی جدا از خط زمانی MCU، هدف خود را ایجاد کرد. این استودیو قصد داشت یک جهان مشترک با محوریت گالری سرکشان مرد عنکبوتی ایجاد کند. علیرغم برنامه‌های بلندپروازانه، داستان سرایی ناسازگار، عدم انسجام و بی‌توجهی به انتظارات بیننده باعث شد که SSU برای یافتن جایگاه خود با مشکل مواجه شود. تلاش‌های سونی به‌جای ساختن دنیایی منسجم مانند MCU، مملو از روایت‌های تصادفی، فیلم‌های از هم گسیخته و قوس‌های شخصیتی ضعیف بود.

10 زنان عنکبوتی که فقط در فلش فوروارد ظاهر می شوند

مادام وب

در Madame Web، گنجاندن سه زن عنکبوتی (متی فرانکلین، جولیا کورنوال و آنیا کورازون) جذابیت بزرگی برای خوانندگان کتاب های مصور داشت. در حالی که این سه شخصیت برای روایت ضروری بودند، آنها فقط در آخرین فرم های ابرقهرمانی خود در سکانس های فلش فوروارد ظاهر شدند. این‌ها تنها صحنه‌هایی بودند که قدرت‌ها و لباس‌های کمیک-دقیق آن‌ها را به تصویر می‌کشیدند، اماکوتاه و غیرمرتبط بودند. SSU پتانسیل این شخصیت‌ها را به‌عنوان قهرمانانی پویا که می‌توانستند خط داستانی خود را ثابت کنند، هدر داد. به جای کاوش در توسعه آنها یا ادغام آنها در روایت اصلی، فلش فورواردها مانند یک فکر تنبل هستند. حضور محدود آنها آنها را به ابزارهای داستانی صرف تبدیل کرد و نتوانستند حضور خود را در فیلم توجیه کنند. تماشاگران ناامید ماندند زیرا این زنان عنکبوتی نمادین به کمئو تبدیل شدند و هیجانی را که پیرامون اولین حضورشان در سینما وجود داشت تضعیف کرد. این تصمیم نه تنها شخصیت های محبوب را به هدر داد، بلکه تلاش SSU را برای ایجاد تعادل بین خدمات طرفداران و داستان سرایی معنی دار برجسته کرد.

9 معرفی شخصیت های آشنا خیلی دیر

ونوم، موربیوس، مادام وب و ونوم: آخرین رقص

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات SSU، عدم معرفی شخصیت‌های قابل تشخیص مرد عنکبوتی در اوایل کار بود. فیلم‌های اولیه، مانند Venom و Morbius، شخصیت‌های همنام محبوب را به تصویر می‌کشیدند، اماآن‌ها را در مقابل دشمنان نسبتاً ناشناخته با جذابیت محدود قرار می‌دادند. تا زمانی که Kraven the Hunter این فرنچایز شامل چهره‌های نمادینی مانند Kraven، Rhino و Chameleon بود. در آن زمان، SSU بخش اعظم شتاب خود را از دست داده بود و مخاطبان از قبل افسون شده بودند. معرفی زودتر این شخصیت‌ها می‌توانست ارتباط قوی‌تری با داستان مرد عنکبوتی برقرار کند و مخاطبان بیشتری را جذب کند. در عوض، معرفی با تأخیر مانندتلاش ناامیدانه ای برای نجات فرنچایز بود. تا زمانی که شخصیت‌های قابل تشخیص ظاهر شدند، SSU در ایجاد یک پایه قانع‌کننده شکست خورده بود و باعث می‌شد که گنجاندن آن‌ها توخالی و تأخیر باشد. این اشتباه عامل مهمی در ناتوانی فرنچایز در حفظ علاقه بود.

8 با وجود معرفی مجدد دو، هیچ مرد عنکبوتی در دنیای مرد عنکبوتی سونی وجود ندارد

Venom، Venom: Let There Be Carnage، Morbius، Madame Web، Venom: The Last Dance و Kraven The Hunter

یک نقص آشکار SSU تصمیم آن برای کنار گذاشتن کامل مرد عنکبوتی بود، علیرغم اینکه شخصیت اصلی در جهان است. در ابتدا، فرض بر این بود که تعهدات قراردادی با مارول استودیوز مانع از گنجاندن او شده است. با این حال، بعداً مشخص شد که سونی ترجیح داد از مرد عنکبوتی استفاده نکند، زیرا می ترسید مخاطبان را گیج کند. این استدلال ثابت ماند، به خصوص پس از اینکه مرد عنکبوتی: راه خانه نیست نسخه‌های توبی مگوایر و اندرو گارفیلد از این شخصیت را دوباره معرفی کرد. هر یک از این مردان عنکبوتی، یا حتی نسخه MCU تام هالند، می توانستند SSU را لنگر بیاندازند و مخاطبان مارول مطمئناً با آن کنار می آمدند. در عوض، مخاطبان با چندین طعنه مبهم و شرور مستقل باقی ماندند که انسجام و جذابیت فرنچایز را تضعیف کرد. غیبت مرد عنکبوتی هویت اصلی SSU را ربود و دنیای آن را ناقص احساس کرد و مخاطبان را متعجب کرد که چرا یک جهان مرد عنکبوتی فاقد قهرمان عنوان خود است.

7 شش نه چندان شوم

Venom، Venom: Let There Be Carnage، Morbius، Madame Web، Venom: The Last Dance و Kraven The Hunter

برنامه‌های دیرینه سونی برای یک فیلم تیم‌آپ Sinister Six به دلیل نمایش SSU از شخصیت‌های شرورش به شدت تضعیف شد. شخصیت هایی مانند ونوم، موربیوس و کراون به جای آنتاگونیست های واقعی، به ضدقهرمانان تراژیک تبدیل شدند. این رویکرد تهدید آنها را کمرنگ کرد و تصور یک ترکیب جذاب Sinister Six را دشوار کرد. بدون شرورهای واقعی، مفهوم مزیت خود را از دست داد و پایان بازی فرضی SSU تبدیل به یک وعده محقق نشده شد. دنیای مرد عنکبوتی سونی با انسان‌سازی بیش از حد این شخصیت‌ها، ابهامات اخلاقی و ویژگی‌های شومی را که آنها را در کمیک‌ها جذاب می‌کرد، از بین برد و در عوض آن‌ها را به‌عنوان قهرمان‌های رنج‌دیده درآورد. نتیجه تشکیل ضعیف تیمی بود که هرگز محقق نشد، بسیاری را ناامید کرد و مسیر خلاقانه استودیو را زیر سوال برد. این تصمیم ناتوانی SSU را در ایجاد تعادل بین پیچیدگی کاراکترها با ماهیت منشأ شرورشان در بر می گیرد.

6 نول هرگز تاج و تخت خود را ترک نمی کند

Venom: The Last Dance

Knull، خدای سیمبیوت ها، به عنوان یک آنتاگونیست اصلی در Venom: The Last Dance معرفی شد. نول علیرغم پتانسیلی که به عنوان یک شخصیت شرور سینما داشت، کل فیلم را صرف نقشه کشیدن از تاج و تخت خود بدون اقدام مستقیم کرد. این نمایش ضعیف، تهدید شخصیت را هدر داد و مخاطب را از یک رویارویی حماسی ربود. حتی بازی جذاب اندی سرکیس را در این نقش هدر داد. بی‌تحرکی Knull آنچه را که می‌توانست یک نقطه اوج هیجان‌انگیز باشد، به یک نقطه اوج ناامیدکننده تبدیل کرد. Venom: The Last Danceبه جای کاوش در توانایی‌های مخرب نول یا تطبیق حمله معروف او به زمین از مارول کامیکس، او را به یک ناظر منفعل تنزل داد. کسانی که انتظار نمایش قدرت الهام‌آمیز را داشتنداز فرصت از دست رفته سرخورده ماندند. تصویر Knull مظهر تمایل SSU به استفاده ناکافی از شخصیت‌های متقاعدکننده در حالی که روایت‌های هیجان‌انگیزتری نسبت به آنچه به تصویر کشیده می‌شود، نشان می‌دهد که اعتبار و جذابیت فرنچایز را بیشتر کاهش می‌دهد.

5 عدم ساخت بیشتر از دنیای چندگانه مارول

Venom: The Last Dance

SSU در صحنه پس از اعتبارسنجی در Venom: Let There Be Carnage مارول Multiverse را مورد کنایه قرار داد و ارتباط صریح با MCU در Spider-Man: No Way Home برقرار کرد. با این حال، اینمفهوم امیدوارکننده کاملاً کنار گذاشته شد. تنها مورد بعدی، صحنه کوتاهی در Venom: The Last Dance بود که ونوم و ادی براک به جدول زمانی SSU بازگشتند، همراه با اظهار نظری مبنی بر اینکه ونوم از این بیزار است. multiverse s***.” این فقدان بازده برای کسانی که انتظار داشتند ماجراجویی‌های چندجهانی و متقاطع‌ها با چیدمان مرد عنکبوتی توسط فیلم‌های قبلی وجود داشته باشد، بسیار ناامیدکننده بود. مولتی‌ورس می‌توانست بازی را برای SSU تغییر دهد، اما پاورقی توسعه نیافته باقی ماند. سونی با ناکامی در استفاده از پتانسیل چندجهانی، فرصت طلایی را برای گسترش جهانش، اتصال فیلم‌هایش و ادغام معنادار Spider-Man از دست داد. این نظارت بر فقدان چشم انداز و برنامه ریزی استراتژیک SSU تأکید کرد.

4 فیلم های SSU هیچ ارتباط واقعی با یکدیگر نداشتند

Venom، Venom: Let There Be Carnage، Morbius، Madame Web، Venom: The Last Dance و Kraven The Hunter

فیلم‌های SSU علیرغم اینکه به عنوان یک جهان مشترک به بازار عرضه می‌شوند، هیچ ارتباط معناداری با یکدیگر نداشتند. هر فیلم مانند یک داستان مستقل به نظر می‌رسید، بدون روایت کلی که آنها را به هم پیوند دهد. شخصیت‌ها و رویدادهای یک فیلمبه ندرت، اگر هرگز، بر روی فیلم‌های دیگر تأثیر می‌گذارندو باعث می‌شود که جهان از هم گسیخته و نامنسجم باشد. این عدم انسجام، هویت SSU را تضعیف کرد و سرمایه‌گذاری در کل فرنچایز را برای مخاطبان دشوار کرد. یک جهان مشترک در داستان‌های به هم پیوسته و قوس‌های شخصیتی رشد می‌کند، اما روایت‌های مجزای SSU تجربه‌ای تکه‌تکه ایجاد کرد. این ارتباط بینندگان را بیگانه کرد و بر ناتوانی SSU در تکرار موفقیت جهان های سینمایی به هم پیوسته مانند MCU تأکید کرد. در حالی که درست است که خستگی ابرقهرمانی مانع روایت‌های به هم پیوسته‌ای می‌شود که مخاطبان را ملزم به تماشای چندین مخاطب می‌کند، نسخه بسیار کاهش یافته آن می‌توانست به نفع SSU باشد.

3 اختراع یک پیشینه برای مادام وب

مادام وب

در کمیک ها، مادام وب یک شخصیت مرموز با داستان بسیار کمی است. تصمیم SSU برای ابداع یک منشا پیچیده برای او در Madame Web به طرز شگفت انگیزی نتیجه معکوس داشت. به نظر می‌رسد که داستان جدید اجباری و ضعیف اجرا شده است، که از عرفان شخصیت در کتاب‌های کمیک می‌کاهد. تغییرات در منبع منبع زمانی می تواند کارساز باشد و اغلب هنگام انتقال به یک رسانه جدید ضروری است. با این حال، این تغییر به دلیل غیرضروری و غیر جالب بودن به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفت و به استقبال فیلم آسیب بیشتری وارد کرد. به جای تقویت شخصیت مادام وب، داستان ابداع شده جذابیت مرموز او را تضعیف کرد و خوانندگان کتاب های مصور را که تصویر اصلی او را گرامی داشتند، از خود دور کرد. این گام اشتباه تلاش SSU را برای انطباق مؤثر داستان های کمیک برجسته کرد. به نظر می‌رسید که فرنچایز هر کاری که بخواهد با شخصیت‌های مارول انجام می‌دهد، صرف نظر از منشأ کتاب‌های مصور.

2 مایکل کیتون خیلی کوچک در موربیوس

موربیوس

حضور مایکل کیتون در Morbius به شدت تبلیغ شد و بسیاری را به این باور رساند که او نقش مهمی را در این فیلم به عنوان کرکس ایفا خواهد کرد و نقش خود را در مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه MCU تکرار خواهد کرد.

 با این حال، او فقط در دو صحنه کوتاه پس از اعتبار ظاهر شد که بسیار ناامیدکننده بود. به نظر می‌رسید که مشارکت کیتون یک فیلم Sinister Six را راه‌اندازی کند، اما زمان محدود و عدم پیگیری او تأثیر آن را کاهش داد. ظاهر کیتون با وجود داشتن چنین پایه قوی از عملکرد قانع کننده او در بازگشت به خانه، هرگز به طور کامل مورد بهره برداری قرار نگرفت. درعوض، حضور کیتون باعث شد تا مخاطبان فکر کنند که او برجسته‌تر خواهد بود. این رویکرد طعمه و سوئیچ نمونه ای از عادت SSU به قول دادن بیش از حد و کم کاری بود. پتانسیل کیتون به عنوان یک رشته ارتباطی برای SSU به هدر رفت و روایت جهان را بیشتر شکست و مخاطبان را زیر سوال برد که مسیر استودیو را زیر سوال ببرند.

1 تریلرهای گمراه کننده SSU

موربیوس و مادام وب

بازاریابی SSU اغلب مخاطبان را با تریلرهایی که بیشتر از فیلم های ارائه شده وعده می دادند، گمراه می کرد. به عنوان مثال، تریلر Morbius مایکل کیتون را به‌طور برجسته نشان می‌داد، و انتظارات نادرستی را ایجاد می‌کرد که نقش اصلی کرکس را در روایت بازی کند. به طور مشابه، تریلر Madame Web شامل فلش فورواردهای زن عنکبوتی بود که به این معنی بود که آنها در داستان محوری خواهند بود. متأسفانه، همانطور که در بالا ذکر شد، این صحنه ها بسیار کوتاه بودند و فقط اجمالی بودند. این تاکتیک‌ها باعث شد که مخاطبان احساس کنند به آنها خیانت شده است و به شهرت ضعیف فرنچایز کمک کرد. به‌علاوه، تریلرها اغلب شامل نمایش‌های بی‌معنی می‌شدند، که برخی از آنها بی‌وقفه آنلاین به‌عنوان نقل قول‌های مضحک SSU مورد تمسخر قرار می‌گرفتند. بسیاری از این فیلم‌ها از فیلم‌های پایانی حذف شده‌اند، که باعث سردرگمی بیشتر بینندگان و آسیب رساندن به اعتبار SSU می‌شود. این الگوی بازاریابی گمراه‌کننده نمونه‌ای از ناتوانی SSU در همسو کردن انتظارات مخاطبان با محتوای واقعی آن بود.