یک صحنه در ماتریکس که کیانو ریوز برای حفظ آن مبارزه کرد بر اساس دروغی بود که همه را فریب داد

25 سال پیش، واچوفسکی ها با ماتریکس همه چیزهایی را که به طور قطع در مورد واقعیت می دانستیم به چالش کشیدند. خواهر و برادر کارگردان آن بخش غیرقابل مقاومت مغز انسان را کانالیزه کردند که یک تئوری توطئه ظاهراً یکپارچه را زمزمه می کند که همه چیز فرافکنی است که قصد دارد ما را فریب دهد. آنها این کار را با ارائه حقایق ساده و غیرقابل چالش به روشی کاملاً جدید انجام دادند.

یکی از این حقایق از زمانی که پیام ماتریکس در مورد سرکوب شناختی تبدیل به واژه‌ای برای افرادی شد که آزادی شخصی را تبلیغ می‌کنند، اهمیت پیدا کرد. در میان صحنه‌های اکشن باورنکردنی و وعده مسیح برای پایان ماتریکس، چیزی بسیار ظریف‌تر حس اشتیاق به عصر بی‌گناهی را به تصویر می‌کشد که درگیری‌های فیلم را پیش می‌برد. صحنه مورد بحث، سایفر جو پانتولیانو را مشاهده می‌کند که به مورفئوس (و نئوی کیانو ریوز) خیانت می‌کند و توضیح می‌دهد که او به سادگی می‌خواهد در صلح نادانی زندگی کند. و Pantolinao به تازگی چیزی را در مورد آن فاش کرده است که بازی را تغییر می دهد.

چرا صحنه استیک سایفر در ماتریکس بسیار مهم است؟

واقعیت بر اساس ادراک در علمی تخیلی نمادین واچوفسکی است

برای هرکسی که ماتریکس را به عنوان یک مانیفست برای فعالیت می خواند، سایفر یک گوسفند است. در واقع، او بدترین نوع گوسفند است: کسی که "قرص قرمز" دارد اما می خواهد دوباره در دروغ ماتریکس غوطه ور شود، زیرا این کار آسان تر است. او در ماتریکسبه دلیل خیانت به شورشیان همکارش شرور است، اما او همچنین در سطحی اساسی‌تر به دلیل خیانتش به فلسفه‌ای که بسیاری از مردم به آن پی برده‌اند، یک شرور است. > و هر چیزی که باید در مورد او بدانید در یک خط از صحنه استیک ماتریکس تحویل داده شده است. سایفر جو پانتولیانو با فروختن روح خود به ماموران در ازای بازگشت به ماتریکس، در حالی که یک استیک کاملاً خوشمزه می‌خورد، دقیقاً توضیح می‌دهد که چرا می‌خواهد قرص قرمز را از دست بدهد:

"میدونی، من میدونم که این استیک وجود نداره. می دانم که وقتی آن را در دهانم می گذارم، ماتریکس به مغزم می گوید که آبدار و خوشمزه است. بعد از نه سال، می دانید چه چیزی را متوجه شدم؟ جهل سعادت است.»

Cypher اساساً ضد نئو است. در مواجهه با واقعیت دشوار معرفت و مبارزه عصیان و واقعیت، زندگی آسان و پاداش ساده و بی فکر لذت را انتخاب می کند. او جایگاهی برای کسانی است که تصمیم می‌گیرند برای زندگی آسان‌تر چشمک بزنند، برخلاف نئو که تصمیم می‌گیرد از سوراخ خرگوش بیفتد. حتی مهمتر از آن، انتخاب سایفر به گونه ای طراحی شده است که روی فیلم آویزان شود تا یادآوری کند که نئو در تمام سختی هایش می تواند تسلیم شود و به ماشین بازگردانده شود. این که او این کار را نمی کند، نشانه یک برگزیده واقعی است. به عنوان یک نکته جالب، پانتولیانو به معکوس که او برداشت متفاوتی از صحنه داشت، که اصرار داشت معنای پنهان دیگری دارد:

من همیشه به این شک داشتم که واچوسکی ها در مورد من صحبت می کنند. من در آن روزها به طرز سعادتی نادان بودم. و همچنین این ایده که سایفر قراردادی را قطع می‌کند که می‌گوید «می‌خواهم مثل یک بازیگر آدم مهمی باشم.» من همیشه این را خنده‌دار می‌دانستم.»

جو پانتولیانو یک دروغ بزرگ درباره ماتریکس فاش کرد

همه چیزهایی را که در ماتریکس می بینید به طور جدی زیر سوال ببرید

از زمان انتشار، ماتریکسبه دلیل پیش بینی های عمیقش در مورد دنیای واقعی، حداقل از نظر فلسفی، مورد تحسین قرار گرفته است. کلاسیک علمی تخیلی با ایده واقعیت به شیوه ای واقعاً جذاب بازی می کند و به عنوان یک فراخوان سرکش برای کسانی است که احساس می کنند کنترل ندارند. نئو آژانس خود را با وجود تهدیدهای بسیار واقعی برای زندگی‌اش پس می‌گیرد: البته، این امر تبدیل به فتیش می‌شود - به‌طور قابل‌توجهی قانع‌کننده است. اما خوشایندترین چیز در مورد ماتریکس - و به ویژه صحنه کلیدی استیک - این است که فیلم یک کلاهبرداری است. این فیلم سطحی پیچیده دارد، اما پیامی بسیار ساده در مورد تحقق پتانسیل انسانی، و ارزش استقامت دارد. و درست همانطور که از نئو دعوت می شود تا همه چیزهایی را که می بیند زیر سوال ببرد، مخاطب نیز باید همین کار را انجام دهد، و یک واقعیت جالب در مورد صحنه استیک این را کاملاً ثابت می کند. زیرا، در شماره اکتبر 2024 مجله Empire، پانتولیانو فاش کرد که صحنه استیک بر اساس یک دروغ بزرگ است:

ما صحنه استیک را شب در رستورانی در کنار اسکله در سیدنی، استرالیا فیلمبرداری کردیم. بازیگران زیادی برای تماشای سکانس آمده بودند - کیانو [ریوز]، کری آن [موس] و لارنس [فیشبرن]. تجربه فوق‌العاده‌ای داشتیم، و همه این احساس را داشتند که ما چیزی غیرعادی جالب درست می‌کردیم که من هرگز گوشت گاو را دوست نداشتم، بنابراین قارچ‌های شیتاکه را درست کردند زیرا شبیه آن‌ها هستند وقتی برای ناهار شکستیم، خیلی ها داشتند آن استیک های باقی مانده را می خوردند.

چگونه می توانید آن را فوق العاده خنده دار پیدا نکنید؟ کل پیام فیلم به این ایده بستگی دارد که آنچه واقعی است قابل دستکاری است، و اعتماد نکردن به آنچه می بینید، وصحنه ای که بخشی از آن فلسفه را تقطیر می کند، خود بر اساس یک فریب زیبااست.

کیانو ریوز برای حفظ صحنه استیک در ماتریکس مبارزه کرد

برگزیده برای چیز درست مبارزه کرد

پانتولیانو همچنین در گفتگو با Inverse فاش کرد که او واقعاً صحنه را درک نکرده است، و همچنین، به طرز باورنکردنی، تقریباً هرگز وارد صحنه نهایی نشده است:

بنابراین با صحنه استیک، هرگز جذابیت آن را درک نکردم. کیانو آن صحنه را دوست داشت. در یک نقطه واچوفسکی ها اشاره کردند که استودیو می خواهد صحنه را حذف کند. آنها فکر نمی کردند که به آن نیاز دارند و همه برای آن جنگیدند، به خصوص کیانو.

سال‌ها پیش، پانتولیانو در مورد تهدید استودیو مبنی بر حذف صحنه استیک صحبت کرد و یک موضوع خنده دار را بیان کرد. حکایتی که با این تئوری که واچوفسکی ها صحنه را برای او نوشته اند و از شخصیت واقعی زندگی او استفاده کرده اند، تطابق دارد. او گفت که کارگردانان «ممکن است یک برق در چشمانشان داشته باشند تا این کار را به من بدهند، زیرا آنها مرا بسیار نادان می دیدند» و فاش کرد که وقتی به او گفته شد که برادران وارنر می خواهد صحنه استیک را قطع کند. ، و اینکه ریوز در حال مبارزه با آن بود، او آن را کاملاً اشتباه گرفت:

آنها گفتند: کیانو واقعاً ناراحت است و به آنها می گوید که نمی توانند آن را قطع کنند. گفتم: «خب، به او بگو که حرفش را بزند. او در 99 درصد فیلم حضور دارد.» آنها فقط شروع به خندیدن کردند زیرا متوجه شدند که من آن را نخوانده بودم.

او سپس بدون خواندن فیلمنامه دو برابر شد:

"همه ما گاو نر هستیم، من سعی می کنم جالب باشم. بنابراین به کیانو می گویم: «هی، خوشحالم که صحنه استیک را حفظ کردند! ما با آن سرگرم خواهیم شد!» آنقدر آرام می‌گذرد که می‌توانی صدای ریزش سنجاق را بشنوی، به جز واچوفسکی‌هایی که روی زمین هستند و با اشک از چشمانشان می‌خندند. در نهایت آن‌ها می‌توانند به اندازه‌ای نفس بکشند که لانا [واچوفسکی] بگوید: «او فیلم‌نامه ف***ینگ را نخواند!»

باز هم، این یک مورد خوشایند از هنر تقلید از زندگی است، زیرا پانتولیانو به شیوه ای بسیار ملموس تر با واقعیت دست و پنجه نرم می کرد. خدا را شکر به خاطر اصرار کیانو ریوز برای نگه داشتن صحنه، نه فقط به این دلیل که برای ماتریکس بسیار مهم است، بلکه به این دلیل که ما را برای جذابیت پانتولیانو آماده کرد.