بدترین 10 فیلم تاریخ دیزنی؛ از نظر منتقد آمریکایی راجر ابرت

منتقد اسطوره‌ی فیلم Roger Ebert باور قاطع به قدرت فیلم‌های خانوادگی به عنوان آثار هنری داشت که می‌توانستند کودکان و بزرگسالان را از طریق فیلم‌هایی با تم‌های عمیق به هم متصل کنند. با نقدهای درخشان فیلم‌هایی مانند E.T. the Extra-Terrestrial و My Neighbor Totoro، او از تفریحات خانوادگی حمایت می‌کرد که هرگز به شنونده‌اش پند نمی‌آموخت.

برخی از فیلم‌های دیزنی، ایده‌های Roger Ebert در مورد اینکه چه چیزی یک فیلم کودکانه عالی می‌سازد را به تصویر می‌کشند؛ آثاری مانند Pinocchio و Snow White and the Seven Dwarves در فهرست‌های فیلم‌های بزرگ او ظاهر می‌شوند. اما سایر فیلم‌های دیزنی از استانداردهای او کوتاهی کردند و به فیلم‌هایی برای کودکان تبدیل شدند که او آن‌ها را ارزان و نیم‌پخته می‌دانست.

10 ابرت فکر می‌کرد The Princess Diaries بازخوانی خسته‌کننده‌ی کلیشه‌هاست

به عنوان یک کلاسیک در میان نسل میلمنیال در سرتاسر کشور شناخته شده و یکی از بهترین اجراها در دوران چند دهه‌ای فوق‌العاده‌ی Anne Hathaway، The Princess Diaries داستان زیبایی از بلوغ نوجوانی است که در یک خیالپردازی کلاسیک پیچیده شده است. این فیلم با بازگو کردن فانتزی‌ای جهانی - آرزویی مبنی بر اینکه روزی بیدار شوی و ببینی از خاندان سلطنتی هستی - و تمرکز بر یکی از بازیگران بسیار دلنشین و هم‌دل نسل خود، دل مخاطبان را به دست آورد.

Roger Ebert هنگام دیدن فیلم در سال 2001، برخلاف بسیاری از طرفداران جوان سینما، نظر متفاوتی نداشت؛ او در بررسی خود اظهار کرد که از بازخوانی کلیشه‌های فیلم که در فیلم‌های مشابه بهتر انجام شده بود، دلسرد شده است. او از آشکار بودن طرح فیلم گفت: "در حالی که The Princess Diaries از یک مقصد داستانی به دوردست دیگر با وضوحی دردناک پیش می‌رود، ما بی‌صبرانه منتظر می‌مانیم تا شخصیت‌های روی پرده به آنچه مدت‌هاست برای مخاطب روشن است برسند."

9 The Jungle Book 2 به نظر می‌رسید بیشتر شبیه یک فیلم مخصوص DVD تا یک فیلم تکمیل‌شده است

روند ساخت دنباله‌های ویدئویی مستقیم از فیلم‌های انیمیشنی کلاسیک دیزنی در دهه‌های 1990 و 2000 بسیار رایج بود، با فیلم‌هایی مانند The Lion King II: Simba's Pride، The Return of Jafar و The Little Mermaid II: Return to the Sea که ادامه‌های ارزان‌قیمتی از فیلم‌های موفق دیزنی ارائه می‌دادند. اما یکی از نمادین‌ترین فیلم‌های انیمیشنی دیزنی، دنباله نیم‌پخته خود را به جای عرضه مستقیم در فروشگاه، به سینما آورد، تصمیمی که بسیاری از منتقدان در آن زمان را شگفت‌زده کرد.

The Jungle Book 2، که در آن مگلی را دنبال می‌کنیم که از روستایی که در آن زندگی می‌کرد رفته تا دوباره با دوستان حیوانی خود گپ بزند، در ابتدا قرار بود فیلمی مستقیماً برای ویدئو باشد قبل از اینکه دیزنی تصمیم بگیرد آن را به سینما بیاورد. اگرچه این تصمیم به موفقیت در گیشه انجامید، منتقدانی همچون Roger Ebert فیلم را نقد کردند و آن را «توافقی از سنت‌ها و استانداردهای [دیزنی]» توصیف کردند.

8 ابرت فکر می‌کرد The Princess Diaries 2: Royal Engagement به اندازه اولین فیلم کسل‌کننده است

با موفقیت چشمگیر فیلم اول که $165.3 میلیون در مقابل بودجه‌ی $26 میلیون به ارمغان آورد، تعجبی نداشت که دیزنی بلافاصله The Princess Diaries 2: Royal Engagement را تصویب کند. این فیلم از The Princess Diaries, Volume II: Princess in the Spotlight, رمان دوم در سری نوجوانان منحرف شد.

نوشته شده توسط افسانه تلویزیونی Shonda Rhimes، این فیلم داستان میا ترم‌پولیس را دنبال می‌کند پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه و کشف اینکه برای به ارث بردن تخت پادشاهی کشورش از مادربزرگ، باید ازدواج کند. Roger Ebert در بررسی خود فیلم را به همان اندازه اولین اثر خسته‌کننده دانست و افزود: "این فیلم مانند ادای احترام به کلیشه‌ها و استریوتیپ‌های اجباری ژانرش است." او از زنان جوان خواست به جای آن Ella Enchanted را تماشا کنند.

7 Inspector Gadget تلاش ضعیفی برای اقتباس یک کارتون به فیلم زنده بود

اقتباس‌های فیلم زنده از آثار انیمیشنی مدت‌هاست که در هالیوود رواج دارد، اما در سال‌های اخیر با تمرکز قابل توجه دیزنی بر بازسازی‌های فیلم زنده از فیلم‌های کلاسیکی مانند The Lion King و Moana دستخوش افزایش شده است. در گذشته، کارتون‌های تلویزیونی محبوب کودکان هدف اصلی این نوع فیلم‌ها بودند و از موفقیت‌های فیلم‌هایی مانند Teenage Mutant Ninja Turtles و The Flintstones تغذیه می‌کردند.

بر اساس کارتون محبوب دهه 1980، Inspector Gadget با بازی Matthew Broderick در نقش کارآگاه اصلی که پس از آسیب دیدن در یک انفجار به یک سایبورگ مجهز به ابزارهای عجیب و غریب تبدیل می‌شود، ساخته شد. Ebert که هرگز آن کارتون را ندیده بود، از فیلم دلسرد شده و گفت: "از آنجا که فیلم تنها 80 دقیقه طول دارد، آیا آن‌ها نباید یک کارتون واقعی از Inspector Gadget را به عنوان گرم‌کن و مقدمات به برنامه اضافه می‌کردند؟"

6 Meet the Deedles برای Ebert بیش از حد احمقانه بود

Roger Ebert نویسنده‌ای فوق‌العاده بود که عشقش به فیلم در نوشته‌هایش جاری می‌شد، هنگامی که احساس می‌کرد فیلمی به چیزی با طنین عاطفی دست پیدا کرده است. اما وقتی چیزی نظر او را برانگیخت، توانایی او در تمسخر کامل نسل‌ها یا گروه‌های سنی به سرعت می‌توانست تند شود؛ همانطور که هنگام صحبت درباره فیلم‌هایی که صرفاً سبک شوخی‌های بچگانه داشتند، مشهود بود.

Meet the Deedles، اولین فیلم زنده تولید شده توسط شرکت انیمیشن DIC Entertainment با همکاری دیزنی، یکی از این آثار بود که در آن Paul Walker و Steve Van Wormer به عنوان دو سورفر تنبل نوجوان نقش‌آفرینی می‌کردند. Ebert از فیلم متنفّر بود و در بررسی خود گفت: "فرقه‌ی حماقت برای نوجوانان در حالت خاصی غیرقابل مقاومت است. شاید نوعی شورش باشد: اگر دنیای واقعی می‌خواهد آن‌ها را رد کند، آن‌گاه آن‌ها به سادگی از فهمیدن امتناع خواهند کرد."

5 Hocus Pocus، Ebert را سردرگم کرد

به عنوان یک فیلم کانونی کلاسیک دهه 1990 و یکی از ماندگارترین فیلم‌های تعطیلات در تمام دوران‌ها شناخته می‌شود، Hocus Pocus ساخته Kenny Ortega تأثیر قابل توجهی بر نسل میلمنیال سراسر کشور داشته است. تأثیر این فیلم بر نسل‌هایی از بزرگسالان که در کنار اکران مداوم آن در کانال دیزنی بزرگ شده‌اند به قدری بوده که فیلم چند سال پیش دنباله‌ای بسیار منتظر در Disney+ دریافت کرد.

این فیلم با بازی Bette Midler، Sarah Jessica Parker و Kathy Najimy در نقش خواهران Sanderson – سه جادوگر آزاد شده از زندان باستانی خود که در سالِم مدرن ماساچوست به هر سو آب می‌کنند – ساخته شده است. با وجود اینکه اکنون به عنوان یک فیلم کانونی کلاسیک شناخته می‌شود، Ebert از آن متنفر بود و در بررسی خود گفت: "تماشای این فیلم مانند حضور در مهمانی است که به آن دعوت نشده‌اید، جایی که هیچ‌کس را نمی‌شناسید و همه در یک شوخی شریک‌اند اما آن را برایتان توضیح نمی‌دهند."

4 Doug's 1st Movie نسخه‌ای مسطح و کسل‌کننده از کارتون است

با تکیه بر موفقیت فیلم اکران شده The Rugrats Movie و تلاش‌های استودیوهای انیمیشن برای بهره‌برداری از موفقیت برنامه‌های تلویزیونی کودکانه در صفحه‌ی بزرگ، Doug's 1st Movie یکی از تلاش‌های متعدد برای جلب توجه کودکان به دیدن ماجراجویی‌های بزرگ‌تر شخصیت‌های محبوب صبح شنبه آن‌ها بود. کارتون محبوب Doug، درباره پسری جوان که با ترس از شکست از طریق نگه داشتن دفتر خاطرات مبارزه می‌کند، در دهه 1990 موفقیت بزرگی کسب کرد.

اقتباس فیلم، که اندکی پس از پایان سریال منتشر شد، توسط مخاطبان و منتقدان از جمله Roger Ebert با استقبال سردی مواجه شد. او آن را «یک نسخه نازک و کمتر از هیجان‌انگیز با طول یک صبح شنبه» خواند. بر اساس بررسی خود، Ebert از Doug's 1st Movie لذت نبرد و گفت که این فیلم «وسیله‌ای برای انیمیشن‌های نسبتاً روتینی و شخصیت‌هایی است که ممکن است الهام‌بخش تماشاگران صبح شنبه تلویزیون باشند، اما من را بی‌تفاوت رها کردند.»

3 D3: The Mighty Ducks یک دنباله بد بود

هر چه فیلم موفق‌تر باشد، احتمال آن که استودیو تمایل بیشتری به تبدیل آن به یک فرانچایز داشته باشد افزایش می‌یابد، صرف‌نظر از اینکه فیلم مستلزم ادامه‌های جدید باشد یا نه. دیزنی به عنوان قهرمان ساخت فیلم‌های فرانچایزی ظاهر شده و از املاک فکری مانند Marvel Cinematic Universe و سری Star Wars به عنوان ماشین‌های رسانه‌ای چند دهه‌ای بهره می‌برد.

تلاش‌های اولیه برای ایجاد یک مجموعه چند فیلمی بسیار کمتر موفق بودند نسبت به چشم‌انداز بلاکباستر کنونی دیزنی؛ کاری که شکست D3: The Mighty Ducks – سومین فیلم در فرانچایز درباره بازیکنان هاکی جوان – به خوبی نشان داد. Ebert از فیلم کاملاً دلسرد شد و در بررسی خود گفت که فیلم «اولین عنوان فیلمی است که دیده‌ام و به درستی نمره خود را در کارت گزارش فیلم Entertainment Weekly پیش‌بینی می‌کند: یک D.»

2 Jungle 2 Jungle، ادامه‌ای از مسیر ناموفق ستاره بازی Tim Allen بود

دوران کاری Tim Allen در چندین دهه و نسل‌ها به ثبت رسیده است؛ با موفقیت‌های تلویزیونی در سیتکام‌هایی مانند Home Improvement و Last Man Standing و فیلم‌های کودکانه پرفروش مانند Toy Story و The Santa Clause که او را به عنوان یک کمدین افسانه‌ای تثبیت کردند. اما موفقیت او به عنوان ستاره فیلم‌های زنده کودکان در دهه 1990، مسیر پرچالشی با اشتباهات متعدد در کنار دستاوردها بود.

یکی از بزرگترین شکست‌های Allen به عنوان بازیگر کمدی در فیلم‌های خانوادگی، در فیلم Jungle 2 Jungle بود؛ بازسازی‌ای از فیلم فرانسوی Un indien dans la ville از سال 1994، که در آن Allen نقش یک مدیر اجرایی در نیویورک را بازی می‌کرد که متوجه می‌شود فرزندی دارد که در جنگل‌های برزیل بزرگ شده است. Ebert فیلم را منفور دانست و آن را «بی‌مغز» خواند و گفت که این فیلم «یک سیاهچاله برای دامنه توجه است و ما را به فروپاشی در ناکجا می‌فرستد.»

1 Old Dogs نماینده‌ی مرگ یک نوع خاص از فیلم‌های زنده کودکان بود

ظهور Marvel Cinematic Universe و تصاحب Star Wars به‌شدت مسیر فیلم‌های زنده دیزنی و جهت‌گیری ساخت فیلم‌های بلاکباستر را دگرگون کرده‌اند. اما پیش از آنکه این دو غول رسانه‌ای گیشه را تسخیر کنند، دیزنی در ساخت فیلم‌های زنده با بودجه متوسط برای مخاطبان خانوادگی فعالیت می‌کرد.

برخی از این فیلم‌ها به خودشان به فرانچایزهای موفق تبدیل شدند، مانند فرانچایزهای Pirates of the Caribbean و National Treasure. برخی دیگر مانند فیلم به‌شدت مورد انتقاد Old Dogs با بازی John Travolta و Robin Williams بودند که Roger Ebert در آن را "احمقانه سُرسی" خواند و افزود که اگر فیلم منتشر نمی‌شد، احترام بیشتری به میراث بزرگ Bernie Mac نشان داده می‌شد.